باز هم نزدیک انتخابات شد و عده ای تیشه ی اکبر را برداشته و به ریشه ی اندیشه میزنند و از شدت مسمویت مال حرام ، فتنه استفراغ می کنند ...

عده ای هنوز گویا انقلاب خسرو را ندیدند که چگونه فرهاد ها را چای شیرین می داد و یا لیلی را که چگونه در پنبه زار جزیره ی مجنون آتشبازی می کرد و نمی دانند در نبرد با استکبار، این سرزمین در همه ی تاریخ سراسر والفجر است.

لابد اینها همان زندانیان سیاسی عقل و خرد و یا شاید محکومان به حصر خانگی و کار اجباری در قلمروی کدخدا و یا نه! شاید آدم برفی های 37 ساله ای، حاصل از آن بهمن سهمگین هستند که شمع آتشکده ی کدخدا شده اند و از گرما و حرارت خود، در نادانی آب می شوند!

در نظری دیگر آنها را عده ای رند فیلسوف رنگ کن دیدم که کالج کبریا را به خود ندیده بودند از پروفسوری، فقط ریش اش را داشتند! عقلشان سرگیجه گرفته بود و استدلالشان درد می کرد و ماهیچه های فطرتشان شل شده بود و فلسفه ی تاریخ را زیر سیبیلی رد می کردند؛

گویا اینها همان نمرود های جهان تفکر بودند که در بزم برجام، با خون مظلومان مست کرده بودند و دست در دست کدخدا با آهنگ خیانت می رقصیدند و دلواپسان را به آتش افکنده و قلب راکتورشان را شکستند و شبانه عصمتش را بر باد دادند.

خلاصه از آن شب به بعد با کدخدای آفت، ما را در ماسه های حقارت تا زانو فرو بردند ولی فراموش کرده اند که این سرزمین دشت شقایق ها و ریگستان ریگی و ریگان است و روزی ماتحتشان به سوزشی دائمی که حاصل خشم صاعقه ی دلهای مظلومان است گرفتار خواهد شد.
این ها همان فتنه گران سال 88 اند که از میدان انقلاب و حُر عبور کرده و نبش جمهوری، سفارت ایران اسلامی را به آتش کشیده و به دنبال تسخیر آن بودند و امروز نیز نقشه ی سرقت کلید خانه ی ملت را کشیده اند؛ طوری کلمات را نشخوار می کنند که انگار همه صندلی های مجلس را چارتر کرده اند و بلیطش را هم به دست مردم داده اند ولی هنوز نفهمیدند که عمری در پیراهن آدمیت، خریت کرده اند و هر وقت که شیطان بارید آنها چتر باز نکردند و اگر خود را به کشتی نوح نرسانند در این دنیا غرق شده و روزی صید آخرت خواهند شد.
همه ی مردم این سرزمین و همه ی مظلومان عالم، مسافران کشتی نوح و عضو سپاه پاسداران فجر صادق هستند که با اذان روح الله برخواسته و نمازشان صبحشان را به علی اقتدا کرده و منتظر خورشید رو به مشرق زمین ایستاده اند و به زودی ندای طلوع خورشید را در جهان سر می دهند می دهند؛

اما عده ای دیگر  همچنان شمعی در آتشکده ی کدخدای بی خدا هستند و با طلوع آفتاب دیگر اثری از نور ظلمت افکن آنها نخواهد بود.

4 بهمن 1394 ساعت 5 و 20 دقیقه صبح

مطلب مرتبط : در اوایل آخر الزّمان